classmate

همکلاسی

classmate

همکلاسی

مردی که هیچگاه شرافتش را نفروخت

 

 

عزت‌الله سحابی (متولد ۱۹ اردیبهشت تهران - ۱۰ خرداد ۱۳۹۰، تهران) سیاستمدار ایرانی، روزنامه نگار، اقتصاددان، فعال ملی مذهبی، رهبر شورای فعالان ملی مذهبی ایران، عضو شورای انقلاب، رئیس ستاد بسیج اقتصادی کشور، عضو شورای بازنگری در قانون اساسی جمهوری اسلامی، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی، نماینده مردم تهران در اولین مجلس خبرگان قانون اساسی، رئیس سازمان صنایع ملی ایران[۳] و دوره اول مجلس شورای اسلامی و نیز، رئیس سازمان برنامه و بودجه در دولت مهدی بازرگان بود که پس از استعفای دولت بازرگان در موقعیت اپوزیسیون قرار گرفت.

وی فرزند یدالله سحابی از بنیانگذاران نهضت آزادی ایران و پدر هاله سحابی از فعالان حقوق زنان و زندانی سیاسی بود.عزت الله سحابی با زری سحابی (زهرا عطایی) ازدواج کرد و دارای ۳ فرزند بود.دایی همسر سحابی، مهدی بازرگان بود.او یکی از زندانیان سیاسی سرشناس ایران بود که بیش از ۱۲ سال از عمر خود را در زندان‌های حکومت پهلوی و ۳ سال را در جمهوری اسلامی سپری کرد و در سالهای اخیر نیز به دلیل حمایت از جنبش سبز تحت بازجویی قرار گرفت.او مدیر مسئول نشریه ایران فردا بود که پس از دستگیری توسط دادگاه انقلاب و توقیف نشریه ایران فردا به عضویت افتخاری انجمن قلم آمریکا درآمد.

منبع:ویکی پدیا 

به این امید که قهرمانان نمیرند

اگه پسرا نبودن...

اگه پسرا نبودن کی مامانا رو دق می داد؟

اگه پسرا نبودن کی خونه رو می کرد باغ وحش؟

اگه پسرا نبودن تو دانشگاه استاد کیو ضایع می کرد؟

اگه پسرا نبودن دخترا به چی می خندیدن؟

اگه پسرا نبودن دخترا کیو سر کار می ذاشتن؟

اگه پسرا نبودن دخترا کیو تیغ می زدن؟

اگه پسرا نبودن کی تو کلاس می رفت گچ می یاورد؟

اگه پسرا نبودن کی آشغالا رو می ذاشت جلوی در؟

اگه پسرا نبودن کی نمره هاش همیشه تک بود؟

اگه پسرا نبودن دخترا اوقات فراغت نداشتن!!!!!!!!

هیچ اجباری به باور نیست.....

بشنو از نی...

        سلام بچها دلم براتون تنگ شده بود 

         امیدوارم تعطیلات خوش بگذره 

                   آخرای فصل پاییز یه درخت پیر و تنها

                     تنها برگی روی شاخه ش مونده بود میون برگا


                     یه شبی درخت به برگ گفت:کاش بمونی در کنارم      


                      آخه من میون برگا فقط تنها تو رو دارم

                      
                      وقتی برگ درختو می دید داره از غصه میمیره     


                       به خدا راز و نیاز کرد اونو از درخت نگیره


                        با دلی خرد و شکسته گفت نذار از اون جداشم       


                        ای خدا کاری بکن که تا بهار همین جا باشم  


                         برگ تو خلوت شبونه از دلش با خدا می گفت    


                         غافل از این که یه گوشه باد همه حرفاشو    میشنفت  


                          باد اومد با خنده ای گفت:آخه این حرفا کدومه؟        


                          با هجوم من رو شاخه عمر هر دو تون تمومه   


                          یه دفه باد خیلی خشمگین با یه قدرتی فراوون      


                          سیلی زد به برگ و شاخه تا بگیره از درخت جون     


                          ولی برگ مثل یه کوهی به درخت چسبید و   چسبید   


                           تا که باد رفت پیش بارون بارونم قصه رو فهمید         


                           بارون گفت با رعد و برقم می سوزونمش تا   ریشه     


                           تا که آثاری نمونه دیگه از درخت و بیشه    


                          ولی بارونم مثل باد توی این بازی شکست    خورد            


                          به جایی رسید که بارون آرزو می کرد که میمرد      


                          برگ نیفتاد و نیفتاد آخه این خواست خدا بود   


                          هر کی زندگیشو باخته دلش از خدا جدا بود...